شهید ابراهیم یوسفیان، پانزدهم اسفندماه سال ۱۳۴۶ش در شهرستان نور در محله خیابان
حافظ در یک خانواده مذهبی و پرجمعیت چشم به جهان هستی گشود. ابراهیم در دوران کودکی
بسیار آرام و منضبط بود. در سال ۱۳۵۳ش وارد مدرسه ابتدایی شد. اولین سال ورود به
مقطع راهنمایی این شهید مصادف شد با پیروزی انقلاب اسلامی و این پیروزی بزرگ بر
روحیات ابراهیم اثر گذاشت و او هم علاقهمند به حضور در انقلاب اسلامی شد. پس از
تشکیل سپاه پاسداران به دستور حضرت امام خمینی (ره)، وی با علاقه بسیار به عضویت
بسیج درآمد و انجام دستورات امام (ره) را سرلوحه زندگی خویش قرار داد. شهید یوسفیان
از نظر سنی به سن قانونی نرسیده بود اما از نظر عقلانی به رشد کامل رسیده و بهخوبی
به انجام وظایف شرعی خود واقف بود. بعد از آغاز جنگ تحمیلی، ابراهیم بهواسطه
علاقهاش به امام (ره) و انقلاب اسلامی، در سال ۱۳۶۲ش بهعنوان بسیجی وارد جبهههای
نبرد حق علیه باطل شد. اولین حضور وی در جبهه به اوایل پاییز ۱۳۶۲ش بازمیگردد که
در ابتدای امر وارد منطقه عملیاتی کردستان و دیگر مناطق غرب کشور شد و طی شش ماه
حضور در این مناطق، به دفاع از خاک میهن اسلامی پرداخت. وی پس از حضور در مناطق
عملیاتی، بهعلت کمی سن و علاقه بسیار زیادی که به عضویت در سپاه پاسداران داشت طی
نامهای از پدر درخواست کرد که دادخواستی به قوه قضائیه نسبت به افزایش سن او به
اندازه یک سال و رسیدن وی به سن قانونی ۱۸ سال اقدام کند. پدر شهید یوسفیان نیز به
این درخواست جامه عمل پوشاند. با مساعدتهای کارکنان و علیالخصوص ریاست دادگستری،
تقاضای ابراهیم به ثمر نشست و درخواستش مورد موافقت قوه قضائیه قرار گرفت.
درحالیکه همگی منتظر بازگشت این شهید بزرگوار از جبهه و انجام حکم قضایی برای
عضویت در سپاه بودند، ناگهان خبر شهادت این سرباز جانبرکف سپاه اسلام به گوش
خانواده، دوستان و آشنایان رسید... ابراهیم در نوزدهم فروردینماه ۱۳۶۳ش بر اثر
برخورد ترکش و خمپاره به سرش، در منطقه کوشک مجروح و به بیمارستان شیراز منتقل شد
تا اینکه پس از تحمل چند روز درد و سختی، در تاریخ سی و یکم فروردینماه سال ۱۳۶۳
هجری شمسی در سن هفده سالگی شهید شد. آری! ابراهیم به شهادت رسید تا مصداق بارز
بیانات مقام معظم رهبری، حضرت آیتالله العظمی خامنهای (مدظلهالعالی) گردد که
فرمودهاند: «امروز، به فضل همین شهادتها و به برکت خون شهدا، ملت ما، ملت سربلند
و آبرومندی است و ملتها آبرو و عزت را اینگونه باید پیدا کنند... شهادت بالاترین
پاداش و مزد جهاد فی سبیل الله است... شهدا، علاوه بر مقامات رفیع معنوی که
زبانها و قلمها از توصیف آن و چشم و دلها از مشاهده آن ناتوانند، مشعلدار
پیروزی و استقلال ملتند و حق بزرگ آنان بر گردن ملت، بسی عظیم است... پرچم عروج
انسان به بام معنویت که امروز در گوشه و کنار دنیا برافراشته میشود، درحقیقت پرچم
امام ما و شهیدان اوست. آنها زندهاند و روز به روز زندهتر خواهند شد... همه
کسانی که در جنگ تحمیلی هشت ساله، چه با حضور خود یا فرزندان و عزیزانشان، حضور و
فعالیتی داشتهاند، مخصوصاً خانواده شهیدان عزیز و جانبازان و اسیران گرامی، باید
بدانند که در امتحانی بزرگ شرکت کرده و در آن سربلند بیرون آمدهاند. فرزندان شهدا
بدانند که پدران آنان موجب شدند که اسلام در چشم شیطانها و طاغوتهای عالم ابهت
پیدا کند... ایستادگی در مقابل دشمنان مقتدر و مسلط، زورگوی ظالم و پرروی گستاخ،
کار بسیار بزرگ و باعظمتی است. این همان کاری است که مردم ما کردند و عظمت ملت ما
بهخاطر همین شهادت جوانان شما و شجاعت فرزندانتان بود... من اکنون به پدران و
مادران، همسران و فرزندان، خواهران و برادران و دیگر کسان شهدای عزیز و جانبازان و
اسرا و مفقودین درود میفرستم و اعلام میکنم که آنان در رتبه و شأن معنوی،
بلافاصله پشت سر عزیزان فداکار خویشند... هرچه داریم، به برکت جانفشانیها و
فداکاریهاست، به برکت روحیه شهادتطلبانه است. اساساً جهاد واقعی و شهادت در راه
خدا، جز با مقدمهای از اخلاصها و توجهها و جز با حرکت به سمت «انقطاع الی الله»
حاصل نمیشود... شهید جانش را فروخته و در مقابل آن، بهشت و رضای الهی را گرفته است
که بالاترین دستاوردهاست. به شهادت در راه خدا، از این منظر نگاه کنیم. شهادت، مرگ
انسانهای زیرک و هوشیار است که نمیگذارند این جان، مفت از دستشان برود و در
مقابل، چیزی عایدشان نشود... فداکاری شهیدان و گذشت خانوادهها و حضور رزمندگان ما
بود که ابرهای تیره و تار آن روزگار دشوار را از افق زندگی این ملت زدود. اگر
مجاهدت فداکارانه جوانان این مرز و بوم که به این شهادتها منتهی شده است نمیبود،
همه روزهای این ملت، در زیر چتر سیاه ظلم و تجاوز و دخالت دشمنان اسلام و ایران، به
شبهای تار بدل میگشت.» تشیع پیکر مطهر سردار ۱۷ ساله سپاه جانبرکف اسلام، شهید
ابراهیم یوسفیان با حضور خانواده، دوستان، آشنایان و دوستداران اسلام و انقلاب
اسلامی ایران بهشکل باشکوهی برگزار گردید و این شهید والامقام در محل گلزار شهدای
شهرستان زادگاهش، نور به خاک سپرده شد تا مدفنش چراغ راه دیگری باشد برای جویندگان
راستین حقیقت و عشق الهی.